John Goodenough: ผู้ได้รับรางวัลโนเบลและผู้บุกเบิกเทคโนโลยีแบตเตอรี่ลิเธียม

John Goodenough ผู้ได้รับรางวัลโนเบลเมื่ออายุ 97 ปี เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงวลี “Goodenough” – แท้จริงแล้ว เขาเป็นมากกว่าแค่ “ดีพอ” ในการกำหนดทั้งชีวิตและชะตากรรมของมนุษย์

Goodenough เกิดเมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 1922 ในสหรัฐอเมริกา มีวัยเด็กที่โดดเดี่ยว การคุกคามอย่างต่อเนื่องของการหย่าร้างระหว่างพ่อแม่และพี่ชายที่หมกมุ่นอยู่กับชีวิตของตัวเองทำให้ Goodenough มักจะพบความปลอบใจอย่างสันโดษโดยมีเพียง Mack สุนัขของเขาเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อน ด้วยความดิ้นรนกับโรคดิสเล็กเซีย ผลการเรียนของเขาไม่ได้โดดเด่นนัก อย่างไรก็ตาม ความรักในธรรมชาติของเขาพัฒนาขึ้นในระหว่างที่เขาเดินป่า จับผีเสื้อและกราวด์ฮอก หล่อเลี้ยงความหลงใหลในการสำรวจและทำความเข้าใจความลึกลับของโลกธรรมชาติ

ด้วยการขาดความรักของมารดาและต้องเผชิญกับการหย่าร้างของพ่อแม่ในช่วงมัธยมศึกษาตอนปลายที่สำคัญ Goodenough มุ่งมั่นที่จะเป็นเลิศในด้านวิชาการ แม้จะมีความยากลำบากทางการเงินและต้องทำงานพาร์ทไทม์เพื่อหาค่าเล่าเรียนที่มหาวิทยาลัยเยล แต่เขาก็ยังอดทนตลอดช่วงเรียนระดับปริญญาตรี แม้ว่าจะไม่ได้มุ่งเน้นด้านวิชาการที่ชัดเจนก็ตาม

ชีวิตของ Goodenough พลิกผันเมื่อเขารับใช้ในกองทัพอากาศสหรัฐฯ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ต่อมาได้เปลี่ยนไปสู่การไล่ตามความฝันด้านวิทยาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยชิคาโก แม้ว่าอาจารย์ของเขาจะมีความสงสัยในตอนแรกเนื่องจากอายุของเขา แต่ Goodenough ก็ไม่มีใครขัดขวาง การศึกษาระดับปริญญาเอกของเขาในสาขาฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัยชิคาโก และดำรงตำแหน่ง 24 ปีในเวลาต่อมาที่ห้องปฏิบัติการลินคอล์นของ MIT ซึ่งเขาเจาะลึกเกี่ยวกับการเคลื่อนที่ของลิเธียมไอออนในของแข็งและการวิจัยพื้นฐานในเซรามิกสถานะของแข็ง ได้วางรากฐานสำหรับความสำเร็จในอนาคตของเขา

วิกฤตการณ์น้ำมันในปี 1973 เองที่ทำให้ Goodenough ให้ความสำคัญกับการจัดเก็บพลังงาน ในปีพ.ศ. 1976 ท่ามกลางการลดงบประมาณ เขาย้ายไปที่ห้องปฏิบัติการเคมีอนินทรีย์ของมหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด ซึ่งถือเป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญในอาชีพของเขาเมื่ออายุ 54 ปี ที่นี่ เขาเริ่มต้นการทำงานที่แปลกใหม่เกี่ยวกับแบตเตอรี่ลิเธียม

การวิจัยของ Goodenough ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์กำลังได้รับความนิยมถือเป็นสิ่งสำคัญ เขาพัฒนาแบตเตอรี่ลิเธียมใหม่โดยใช้ลิเธียมโคบอลต์ออกไซด์และกราไฟท์ ซึ่งมีขนาดกะทัดรัดกว่า มีความจุสูงกว่า และปลอดภัยกว่ารุ่นก่อนๆ สิ่งประดิษฐ์นี้ปฏิวัติเทคโนโลยีแบตเตอรี่ลิเธียมไอออน ลดต้นทุนและเพิ่มความปลอดภัย แม้ว่าเขาจะไม่เคยได้รับผลกำไรทางการเงินจากอุตสาหกรรมที่มีมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ก็ตาม

ในปี 1986 เมื่อกลับมาที่สหรัฐอเมริกา Goodenough ได้ทำการวิจัยต่อที่มหาวิทยาลัยเท็กซัสในออสติน ในปี 1997 เมื่ออายุ 75 ปี เขาได้ค้นพบลิเธียมเหล็กฟอสเฟต ซึ่งเป็นวัสดุแคโทดที่ถูกกว่าและปลอดภัยกว่า ซึ่งถือเป็นการพัฒนาเทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์แบบพกพาที่ล้ำหน้าไปอีกขั้น แม้จะอายุ 90 ปี เขาก็เปลี่ยนความสนใจไปที่แบตเตอรี่โซลิดสเตต ซึ่งเป็นตัวอย่างการเรียนรู้และการแสวงหาตลอดชีวิต

เมื่ออายุ 97 ปี เมื่อเขาได้รับรางวัลโนเบล Goodenough ยังไม่สิ้นสุด เขายังคงทำงานต่อไปโดยมีเป้าหมายที่จะพัฒนาซุปเปอร์แบตเตอรี่สำหรับกักเก็บพลังงานแสงอาทิตย์และพลังงานลม วิสัยทัศน์ของเขาคือการได้เห็นโลกที่ปราศจากการปล่อยมลพิษจากรถยนต์ ซึ่งเป็นความฝันที่เขาหวังว่าจะทำให้เป็นจริงในช่วงชีวิตของเขา

การเดินทางในชีวิตของ John Goodenough โดดเด่นด้วยการเรียนรู้อย่างไม่หยุดยั้งและการเอาชนะความท้าทาย แสดงให้เห็นว่าไม่มีคำว่าสายเกินไปที่จะบรรลุความยิ่งใหญ่ เรื่องราวของเขาดำเนินต่อไปในขณะที่เขาแสวงหาความรู้และนวัตกรรมอย่างไม่หยุดยั้ง